طوطی کواکر و جهش های ان(طوطی راهب)
طوطی کواکر های زیبا کاری کردند که مردم از بین طوطي‌هاي ديگر انها را انتخاب کنند، نه تنها به اين دليل که جثه ان کوچک هست بلکه مثل يک طوطي بزرگ هستند، یا به اين دليل که زيبايي آنها بي‌نظير است.انسان‌ها با آزمايش های خود، به اين فکر افتادند که با افزايش زيبايي اين پرنده کوچولو نيز چيزي خلاقانه را امتحان کنند. فقط با کمي فکر ، پرورش دهندگان يک ارتش کاملا جديد از کواکرهاي زيبا با رنگ هاي متنوع ايجاد کردند.
رنگ مايل به خاکستري روي پرها و سينه آنها نام ديگري را براي آنها به نام “طوطي سينه خاکستري” به ارمغان آورده است. و اينها تنها دو رنگي نيستند که به رخ مي کشند. آنها يک بوم رنگ راه انداختن با پرهاي سبز، شکم زرد، منقار نارنجي کمرنگ و رنگ آبي هم که روي دم او پاشيده شده است. آنها حيوان خانگي مورد علاقه ما براي آوردن به خانه هستند.
اگرچه ويژگي‌هاي شخصيتي اوليه يکسان هستند، با پرورش تغييرات کمي را در شخصيت اصلي خود ايجاد مي‌کند. در اينجا همه چيزهايي است که بايد در مورد اين پرنده هاي کوچک و رنگ هاي متنوع آنها می گویم. اما اجازه دهيد ابتدا علم موتاسیون را به معناي ساده‌تر در پس دستيابي به اين رنگ‌هاي چشم نواز بشکافيم.
کواکر هاي سبز اصلي:
براي درک ظاهر رنگ آبي در کواکرها ، اجازه دهيد ابتدا در مورد رنگ هايي صحبت کنيم که چشمان ما مي توانند ببينند. انسان ها مي توانند بين تمام رنگ هاي موجود در نور سفيد هستند رو ببینند. وقتي جسمي براي ما سبز به نظر مي رسد، تمام رنگ هاي ديگر نور سفيد را جذب مي کند و سبز را منعکس مي کند.
در طوطي‌هاي کواکر، دو ژن نقش عمده‌اي در تعيين ساختار رنگ آنها دارند. يک ژن رنگدانه رنگ زرد رو به پرهاي آنها مي دهد و يک ژن ساختاري، ساختاري شبيه منشور که از پرهاي آنها ايجاد مي کند که نور آبي پرها را منعکس مي کند. اين ترکيب نور آبي و پرهاي زرد رنگ او را سبز جلوه مي دهد.
جهش رنگ چگونه شروع شد؟
آيا تا به حال به اين فکر کرده ايد که فرآيند جهش رنگ در طوطی کواکر از کجا شروع شد؟ پاسخ به اين سوال ما را به دهه 1950 مي برد. اولين طوطي کواکر آبي در بلژيک در طبيعت ديده شد. دوک بدفورد، يکي از پرورش دهنده محبوب آن زمان، چند جفت را از طبيعت آورد. تمام نژاد آبي از اين دسته کواکرها که توسط دوک نگهداري مي شد منشأ مي گيرند.
بعداً در دهه 1980، چند پرورش دهنده از ايالات متحده آنها را به کشورشان بردند. آنها با دهه ها تحقيق خود به اين نتيجه رسيدند که تقريباً براي تمام رنگ‌هاي کوکاتيل مي‌توان جهش‌هاي رنگي را روي کواکر ها انجام داد . اين شروع يک نمودار رنگي جديد براي پرنده هاي کوچک ما بود.
پرورش دهندگان از ايالات متحده پس از تکميل آزمايش رنگ اوليه با کواکرهاي آبي شروع به پرورش کواکرها با جهش رنگي کردند. اين زاد و ولدهاي دو نژادي به پرورش دهندگان ديگر ايالت ها فرستاده شدند. تقاضا براي کواکرهاي آبي در سراسر کشور افزايش يافت. از آنجايي که آنها يک نژاد جديد بودند، همه مي خواستند آنها را در نمایشگاه های خود به رخ بکشند. دوستداران حيوانات خانگي مي خواستند دست خود را روي آنها بگذارند تا با يک نژاد جديد وقت بگذرانند و آن را بهتر بشناسند. به دليل افزايش تقاضا، پت شاپ ها و سالندار ها در هر سنی آنها را از پرورش دهندگان بزرگ تهيه مي کردند. اينگونه بود که کواکرهاي آبي در ايالات متحده فراوان شدند.
اصول اوليه جهش رنگ:
وجود دو رنگدانه رنگي در جهش رنگ، رنگ کواکر را تعيين مي کند. زماني که ژن رنگدانه شيوع کمتري داشته باشد، رنگ آبي بيشتر نمايان مي شود. رنگ زرد با شيوع کمتر ژن ساختاري برجسته تر ظاهر مي شود. يک طوطی کواکر با رنگ پريده با هر دو ژن به حداقل مي رسد و يک کواکر آلبينو با وجود هر دو ژن به طور کامل متولد مي شود.
چگونه آن رنگ تغيير مي کند:
کروموزوم هاي پرندگان به صورت جفتي مرتب شده اند و سپس به طور مستقل به فرزندان منتقل مي شوند. براي بدست آوردن رنگ پرها، فرزندان هر کدام يک ژن را از مادر کواکر و پدر کواکر به ارث مي برند. اما براي به دست آوردن رنگ بدن دو راه براي توارث ژني وجود دارد:
تکنيک جهش غالب
در جهش غالب، براي به دست آوردن رنگ مورد نظر، فرزندان تنها يک ژن رنگي را از هر يک از والدين به ارث خواهند برد. که رنگ جوجه را تعيين مي کند. رنگ هاي اصلي کواکرها از طريق جهش غالب عبارتند از:
1.) خاکستري-سبز (اروپا) : اين جهش اولين بار در اواخر دهه نود در جمهوري چک مشاهده شد و در سراسر اروپا شهرت زيادي پيدا کرد. پرندگاني که تحت اين جهش به دنيا مي آيند رنگ مايل به خاکستري دارند. اين پرندگان را نبايد با جهش رنگ زیتونی اشتباه گرفت.
در اين جهش، رنگ پر از سبز روشن معمولي به سبز تيره تبديل مي شود. رنگ کاملاً کسل کننده است که گويي کواکر در نفت فرو رفته و خارج شده است. دم نيز رنگ خود را تغيير مي دهد. اما پنجه ها، پاها، منقار و چشم ها رنگ خود را تغيير نمي دهند.
2.) خاکستری-فاکتور : اين جهش نيز در جمهوري چک تقريباً در همان زماني که اروپاي سبز خاکستري مشاهده شد به دست آمد و ظاهري کاملاً مشابه دارد. به همين دليل است که فقط متخصصان مي توانند تفاوت بين هر دو را تشخيص دهند. رنگ سبز پرهاي آنها به رنگ خاکستري تغيير مي کند، اما خاکستري آنچنان کدر و برجسته نيست. اين باعث مي شود که آنها نسبت به کواکر خاکستري-سبز تیره تر به نظر برسند. به همين دليل به آنها جهش زيتونی مي گويند.
تکنيک جهش مغلوب
در جهش مغلوب، براي به دست آوردن رنگ مورد نظر، فرزندان بايد هر کدام يک ژن از هر دو والدين به طور يکسان دريافت کنند. و اين بيشتر به صورت زير طبقه بندي مي شود:
جهش اتوزومال مغلوب – رنگ هاي متنوعي به دنبال اين الگوي جهش مغلوب به دست آمده است. که به شرح زیر هستند:
1.) آبي: کواکر آبي پس از رنگ سبز طبيعي، دومين رنگ کواکر در دسترس است. اندازه آنها کمي کوچکتر از سبزهاي اصلي است. کواکر ابی يک جهش بسيار اساسي براي دستيابي به علم موتاسیون است و در دهه 1840 در بلژيک توسط آقاي MJ Bruyneel ايجاد شد. رنگ سبز کواکر تحت شرايط کنترل شده قرار مي گيرد. پنجه‌ها، منقار و رنگ چشم کواکرهاي آبي زیاد تغییر نمیکنند، اما رنگ پرهاي او از سبز به آبي تغيير مي‌کند. و رنگ سينه او از خاکستري اصلي به نقره اي تغيير مي کند. همچنين پرهاي او رنگ آبي به خود مي گيرند که از روز شانزدهم تولد آنها قابل مشاهده است. در دسترس بودن آسان آنها در سراسر جهان، آنها را به ارزان ترين جهش رنگي موجود تبديل کرده است.
کواکر جهش آبي
2.) Parablue : اعتقاد بر اين است که اين جهش در حدود سال 1995 در بلژيک به وجود آمد و در سال 1999 به هلند، بريتانيا و کانادا و در سال 2011 به جمهوري چک، ايالات متحده آمريکا و لهستان راه يافت. انواع جهش در آن – فيروزه ای و آبي. به دليل منشأ آنها در جهش آبي، هر دو جهش Parablue ناميده مي شوند. اما تفاوت هاي جزئي بين هر دو وجود دارد:
(*) جهش فيروزه اي – اين جهش گاهي اوقات به عنوان جهش آبي پاستیلی نيز شناخته مي شود. کاهش رنگ سبز اصلي تا 20 درصد است. تفاوت عمده بعدي که به شما در شناسايي جهش فيروزه ای کمک مي کند، پاشيدن رنگ است که داراي الگوي نامنظمي است. در اين جهش، کواکر داراي لکه هاي سبز-آبي روي پر است که سبز بسيار غالب است. فيروزه های کواکر حیلی سبزتر خواهد بود.
(**) جهش آبي – در استراليا، اين جهش به عنوان جهش “سبز دريایی” نيز شناخته مي شود. کاهش رنگ سبز 50 درصد است. اين جهش را بسيار آبي تر مي کند. همچنين الگوي پاشيدن رنگ روي پرها در سرتاسر يکنواخت است و مانند فيروزه ای تکه تکه اي نيست.
3.) لوتينو: اين جهش کواکر را مي توان هم از طريق اتوزومال و هم از طريق وراثت مغلوب وابسته به ژن ها به دست آورد. جهش لوتينو توسط باغ وحشي در برلين در دهه 1840 انجام شد اما خیلی زود ناپديد شد. بار ديگر در دهه 1870 در اروپا مورد آزمايش قرار گرفت و در سال 1995 در آمريکا معرفي شد.
که يکي از زيباترين جهش هاي رنگي به حساب مي آيد. در اين حالت رنگ سبز با رنگ زرد جايگزين مي شود. و رنگ خاکستري سينه به رنگ کرم مايل به زرد یا مايل به سفيد میشود. رنگ چشم ها قرمز اما رنگ منقار ثابت مي ماند.
4) رنگارنگ(Pied): اين جهش رنگي شامل، رنگ تيره کمتري روي پر و بدن پرندگان مي شود. پنجه ها و پاها نيز مايل به زرد هستند. در ايالات متحده، برخي از کواکرها لکه‌هاي زرد روي پرها نيز مشاهده شده‌اند، اما دستيابي به چنين جهشي غيرممکن نيست. کواکر پايد يک نژاد کمياب است و بسيار گران قيمت است.
5) فالوو: اين پرنده همان ژن جهش لوتينو را دارد. توليد رنگ سبز تيره تا حد زيادي متوقف مي شود. با توجه به اين، کل پر پرنده يک تن رنگ بسيار روشن مي شود. پنجه ها و پا ها نيز روشن مي شوند. به نظر مي رسد که پرنده سبز با مه زرد همه جایش پاشيده شده است. جوجه هایی که از اين جهش به دنيا مي‌آيند، دقيقاً مانند لوتینو چشمان قرمز روشن هستند که با افزايش سن تيره‌تر مي‌شوند. رنگ چشم ها تا بزرگسالي آنقدر تيره مي شود که تقريباً سياه به نظر مي رسد. اما رنگ منقار بدون تغيير باقي مي ماند.
6.) خاکستري-سبز (ايالات متحده): اين جهش خاکستري-سبز با جهش خاکستري-سبز اروپا يکسان نيست. اولاً، از روش متفاوتي براي توارث، يعني جهش اتوزومال مغلوب پيروي مي کند. ثانيا، تفاوت عمده ای در رنگ ها است. کواکر خاکستري-سبز آمريکايي داراي رنگ سبز بسيار تيره تري بر روي پرها و بالها نسبت به جهش خاکستري-سبز اروپا است که رنگ سبز زيتوني دارد. اين اولين بار توسط باب نلسون در سال 2001 در اورگان توسعه يافت، که تعداد کمي از طوطي‌هاي کواکر وحشي را از پرورش خود در فلوريدا به دست آورد.
جهش مغلوب وابسته به جنس – رنگ هاي ايجاد شده توسط اين روش جهش عبارتند از:
1.) لوتينو: همانطور که بحث شد، اين يکي از طريق يک تکنيک مغلوب وابسته به جنسي به دست مي آيد. اين جهش تقريباً شبيه به جهش است که از طريق تکنيک اتوزومال در بالا مورد بحث قرار گرفت. تنها تفاوت اين است که رنگ زرد با اين تکنيک کمي روشن تر است.
2.) polluted : جهش رنگ پر براي اولين بار در دهه 1980 در اروپا به دست آمد. کواکر در اين جهش، يک پوشش زرد روشن روي بدن سبز روشن خود مي گيرد. پنجه ها، پاها، پرها و ناحيه سينه همگي کمي روشن تر مي شوند. رنگ چشم تيره ترين رنگ قرمز است. اما رنگ منقار ثابت مي ماند. جهش پاليد را نبايد با دارچينی(سینامون) اشتباه گرفت.
3.) Opaline: اين جهش جديدترين جهش است که در سال 2001 فقط در اروپا توسط آقاي خاوير فاوورو به دست آمد. خیلی زودي به ساير نقاط اروپا مانند آلمان، هلند، بلژيک، ايتاليا و غيره گسترش يافت. اين يک جهش بسيار گران است. اين جهش بسيار نادر است که دستيابي به آن را بسيار گران مي کند. در اين جهش، رنگ سبز کاهش نمي‌يابد، بلکه فقط دوباره توزيع مي‌شود و در نتيجه رنگي به نظر مي‌رسد که رنگ طوطی از سبز و زرد با ته‌هاي قوي زرد است. رنگ منقار، پنجه ها، پا ها و چشم ها ثابت مي ماند. حتي رنگ پرها بدون تغيير باقي مي ماند به جز يک خط سفيد که هنگام باز شدن بال ها قابل مشاهده است.
4.) دارچينی: طبق سوابق، جهش طوطي کواکر دارچين در دهه 1980 به دست آمد. اما اين واقعی نبود زيرا يک جهش پاليد بود. جهش واقعي دارچينی در سال 2002 از آرژانتين وارد شد. پرورش دهنده معروف اسپانيايي آقاي خاوير فاوورو اين دو ماده را آورد. جهش دارچينی داراي پوشش کمي دارچيني روي رنگ سبز معمول است. اما رنگ پرها به طور قابل توجهي از رنگ آبي تيره يا سبز به دارچيني تغيير مي کند. پنجه ها و پا ها روشن مي شود و رنگ چشم آلويي تيره است. اما رنگ منقار ثابت مي ماند.
کواکرهاي رنگارنگ:
اگر فکر مي کنيد اين همه جهش هايي است که ما داريم، در اشتباهيد. دوستداران کواکر به جهش هاي رنگي متعدد ديگري نيز دست يافته اند. بسياري از مردم ادعا مي کنند که کويکرها را در رنگ هايي ديده اند که براي بشر ناشناخته است. چنين جهش هاي رنگي عبارتند از: جهش سر زرد، جهش صورت زرد، سفيد چشم تيره، سبز چشم تيره، کرمینو، آبي کبالتي(تقریبا بنفش)، اوپالين آبي رنگ پريده، اوپالين آبي، اپالين آبي، اوپالين کم رنگ سبز، اوپالين سبز، سبز رنگ پريده ، خاکستري آبي، خاکستري آبي اوپالين، خاکستري سبز، خاکستري آبي رنگ پريده، ارغواني، اپالين خاکستري سبز، فيروزه اي، فيروزه اي رنگ پريده و بسياري ديگر که بي پايان هستند.
امروزه حتي پرورش دهندگان کوچک نيز براي جذب خريداران بيشتر، يک کواکر با رنگ منحصر به فرد ايجاد مي کنند. صاحبان فروشگاه هاي حيوانات خانگي سعي مي کنند آنها را در رنگ هاي متنوع تهيه کنند تا گزينه هاي بيشتري را به مشتريان خود ارائه دهند. رنگ کواکرها به يک عامل مهم در تصميم گيري برای خريد به دوستداران پرندگان تبديل شده است. و جهش هاي رنگي متعددي هنوز هم مي توانند شکل بگيرند. پرورش دهندگان تنها با يک ترکيب ژن فاصله دارند.
نمودار جهش رنگ طوطی کواکر
